Μα πως κυλάει έτσι ο καιρός; Τελικά αυτό που λένε ότι “όταν περνάς καλά δεν το καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα φεύγει“, ισχύει. Και για εμένα πέρασαν δύο φανταστικά χρόνια από την πρώτη εκείνη ημέρα που έκανα την πρώτη μου φωτογράφιση.
Δεν είχε περάσει, μάλιστα, καν από το μυαλό μου ότι σήμερα, που σας γράφω, θα έχω καταφέρει να έχω και το δικό μου blog. Εννοείται πως δεν ήταν εύκολο, εννοείται πως ξεπέρασα πολλές δυσκολίες, εννοείται πως είχα και άσχημες στιγμές. Όμως είχα και πάρα πολλές όμορφες. Όλες αυτές που μου προσφέρατε εσείς με την αγάπη και την στήριξή σας.
Κι αυτές κρατώ σαν φυλαχτό και συνεχίζω. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και σας στέλνω το πιο γλυκό μου φιλί 🙂
Και να θυμάστε πάντα : “Δεν υπάρχουν άπιαστα όνειρα. Μόνο άνθρωποι που τα άφησαν στην μέση”.
Ps : Εάν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου μπορείτε να το κάνετε εδώ:
χχχ
Βάσια
Love that jumper!
LikeLike